Παλαιά Διαθήκη: 5. Ο Θεός δημιουργεί τον άνθρωπο

Ο Θεός μέσα σε έξι μέρες, με μια και μόνο προσταγή Του, έκανε  τον απέραντο ουρανό με τον λαμπερό ήλιο και τα αμέτρητα αστέρια, καθώς και τη γη με τα δένδρα, τα λουλούδια, τα διάφορα ήμερα και άγρια ζώα, όπως επίσης και τη θάλασσα με τα μικρά και τα μεγάλα ψάρια.

Ωστόσο, από την υπέροχη και πανέμορφη αυτή δημιουργία, έλειπε το πλάσμα εκείνο που θα κυβερνούσε όλα τα δημιουργήματα Του στη γη. Έτσι αποφάσισε να πλάσει το πιο ωραίο και το πιο τέλειο δημιούργημα Του, τον άνθρωπο, για να εξουσιάζει όλη τη δημιουργία Του.

Ενώ, όμως, όλα τα υπόλοιπα δημιουργήματα τα έκανε με μια και μόνο προσταγή Του, είπε δηλαδή να γίνουν και αυτά έγιναν αμέσως, τον άνθρωπο τον έφτιαξε με τελείως διαφορετικό τρόπο.

Πήρε πρώτα χώμα από τη γη και έκανε το σώμα του ανθρώπου και μετά φύσηξε στο πρόσωπο του την θεϊκή Του Πνοή. Αμέσως ο άνθρωπος πήρε ζωή και αθάνατη ψυχή. Κανένα άλλο δημιούργημα, εκτός από τον άνθρωπο, δεν είχε μέσα του την Πνοή του Θεού. Αυτό ήταν η πιο μεγάλη τιμή και δόξα για τον άνθρωπο.

Έπλασε λοιπόν ο Θεός τον άνθρωπο από σώμα και ψυχή και τον ονόμασε Αδάμ, που σημαίνει «χωματένιος».

Δίνοντας ο Θεός στον άνθρωπο την θεϊκή Του Πνοή, του χάρισε νου και ομιλία και τον έκανε ικανό να σκέπτεται, να μιλά και με απόλυτη ελευθερία να αποφασίζει μόνος του για το καθετί. Τον έκανε έτσι που να Του μοιάζει, δηλαδή μια εικόνα δική Του!

Με τον τρόπο αυτό ήθελε ο Θεός να μας δείξει πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε τα παιδιά Του και Αυτός είναι ο πραγματικός Πατέρας και Μάνα της ψυχής μας. Γι’ αυτό και θέλει να Τον φωνάζουμε όλοι μας «Πατέρα» και να τον νιώθουμε «Μανούλα» της ψυχής μας!

Ό Θεός αγάπησε πολύ τον άνθρωπο. Ήταν το αγαπημένο Του πλάσμα. Ένιωθε γι’ αυτόν, ό,τι ακριβώς νιώθει μια μανούλα για το μωρό της. Όπως κάθε παιδάκι είναι για τη μαμά του τα πάντα, έτσι και εμείς είμαστε τα πάντα για το Θεό Πατέρα μας!

Για να μην είναι, όμως, ο Αδάμ μόνος, αποφάσισε να του δώσει ένα σύντροφο. Ο Θεός ήθελε να έχει ο Αδάμ κάποιον όμοιο με αυτόν, για να μπορεί να του μιλά και να χαίρεται μαζί του τις ομορφιές της δημιουργίας Του. Έτσι, μια μέρα, αφού έριξε πρώτα σε βαθύ ύπνο τον άνθρωπο, έφτιαξε από μια πλευρά του Αδάμ τη γυναίκα, τη σύντροφο της ζωής του.

Όταν ξύπνησε ο Αδάμ και είδε μπροστά του τη γυναίκα που του χάρισε ο Θεός, χάρηκε πάρα πολύ. Την ονόμασε Εύα, που σημαίνει ζωή, και μετά ευχαρίστησε τον ουράνιο του Πατέρα για το πολύτιμο αυτό δώρο.

Με το πρώτο αυτό ζευγάρι, τον Αδάμ και την Εύα, δημιουργήθηκε η πρώτη οικογένεια. Ο Θεός ευλόγησε το πρώτο ανδρόγυνο και τους είπε να πληθαίνουν και να εξουσιάζουν τη γη.

Ο Αδάμ και η Εύα λέγονται πρωτόπλαστοι, γιατί ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που πλάστηκαν στη γη. Ονομάζονται όμως και προπάτορες γιατί απ’ αυτούς κατάγονται όλοι ο άνθρωποι.

Με τη δημιουργία του ανθρώπου, που έγινε την έκτη ημέρα, τέλειωσε ο Θεός όλη την υπέροχη δημιουργία Του.

Την έβδομη μέρα ο Θεός, ευχαριστημένος για όλα αυτά που έγιναν τόσο τέλεια και ωραία, ξεκουράστηκε. Γι’ αυτό και η έβδομη μέρα ονομάστηκε Σάββατο, που σημαίνει μέρα για ανάπαυση και ξεκούραση.

Πολύ αργότερα, στη χριστιανική εποχή, η μέρα αυτή αντικαταστάθηκε από την Κυριακή που είναι αφιερωμένη στον Κύριο και συγκεκριμένα στην ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.